หลอนสุด ผีสิงคโปร์ ตึกเช่าย่านพระราม 2

หลอนสุด! วงจรปิดชักชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรที่ทำงานจนถึงวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชวนขนหัวลุก บันทึกภาพของสถานะการณ์ประหลาด “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานที่ทำงาน จนกระทั่งจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ช่วงวันที่ 4 เดือนกันยายน ผู้สื่อข่าวรายงานว่า บนโลกอินเตอร์เน็ตได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก

สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกพนักงานออฟฟิศหนัก กระทั่งทำเอาจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่กล่าวผ่านมาแล้วได้เล่าว่า

“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชื้อเชิญขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเรื่องราวแปลกที่หาคำอธิบายมิได้ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลากลางคืนภายในสำนักงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพกลุ่มนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่จัดตั้งเอาไว้ในที่ทำการของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในบริเวณถนน เอเยอร์ ราจาห์ เครสศาสนาเชนต์

(Ayer Rajah Crescent) ของสิงคโปร์ ในช่วงเวลาที่เหลือบุคลากรที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งเคลียร์งานอยู่ภายในสำนักงานแห่งนี้เพียงผู้เดียวในเวลาประมาณ 23.57 น. ในขณะเพื่อนผู้ร่วมการทำงานของเขา กลับไปอยู่บ้านกันไปหมดแล้ว

ภาพจากกล้องวงจรปิด เผยให้มองเห็นในช่วงเวลาที่ พนักงานชายคนนี้ แหงนหน้าดู ภายหลังที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลัง แต่เมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่เจอสิ่งผิดปกติอะไรก็ตามจึงกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ว่าจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็เกิดเสียงดังลั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ข้างๆทางด้านขวามือ และก็หลอดไฟในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้จึงลุกเดินไปดู ก่อนจะก้มลงเก็บของบางสิ่ง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ร่วงบนพื้น

อีกไม่กี่อึดใจถัดมา เหตุการณ์ก็เลวทรามลง เมื่อประตูของห้องดังกล่าวมาแล้วข้างต้นเกิดปิดเอง รวมทั้งหลอดไฟก็ดับลงเอง ช่วงเวลาที่เก้าอี้ในสถานที่ทำงานตัวหนึ่งที่อยู่ด้านนอกห้อง ก็ขยับเคลื่อนเอง จนถึงบุคลากรคนนี้ จำเป็นต้องวิ่งหนีออกมาจากออฟฟิศด้วยความตื่นตระหนก

เรื่องเชิญขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง ด้วยเหตุว่ากล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพในช่วงเวลาที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังกล่าวมาแล้วข้างต้น กลับมาเปิดสว่างเองอีกครั้ง รวมทั้งประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปัญหาสีดำ” เผยตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนประตู

ปัจจุบัน มีการสืบสาวจากตำรวจประเทศสิงคโปร์ ซึ่งพบข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีพนักงานผู้อื่นอยู่ในออฟฟิศแห่งนี้อีกแล้ว เว้นแต่พนักงานชายคนนี้ แล้วก็ทางตำรวจก็การันตีว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็แล้วแต่ จนถึงในตอนนี้ ทั้งคนในที่ทำงานที่นี้ แล้วก็ตำรวจก็ยังหาคำอธิบายไม่ได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนไหนกันแน่ และใช่มนุษย์ไหม?

เรื่อง สยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 ตรอกนี้จะเป็นซอยใหญ่ชิดกับถนนเลยจ๊ะ ที่อยู่ที่อาศัยแถวนี้เป็นตึกแถวแทบทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น ต่างๆนาๆขา ครอบครัวของเพื่อนพวกเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตนเองคะ เขาจะต้องย้ายออกจากบ้านเช่าหลังเก่าเพราะว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน พ่อของสหายเราตัดสินใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่ตึกนี้ค่ะ
เนื่องจากว่ามีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายสำหรับเช่าจะได้ถูกลง สมมุติว่าเพื่อนฝูงเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ พ่อก็พาแม่รวมทั้งพิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยชั้นล่างอาของพิมพ์เป็นร้านเกมคอมฯ คะ เพียงพอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นโล่งเตียนๆไม่มีห้อง ไม่รก

เพียงพอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ถัดไปเป็นชั้น 3 ขา มี 2 ห้อง คือห้องที่ติดกับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆค่ะ ทั้งยันต์ไทย จีน แล้วก็ห้องตรงข้ามที่ชิดกับบันไดทางเดินขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเนื่องจากว่าขนากห้องเล็กมากยิ่งกว่าห้องตรงข้ามมากมาย ) แม่พิมพ์เห็นห้องเล็กก็เลยกล่าวว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน

เล็กๆดี เหมาะสมกับนอนผู้เดียว อาของพิมพ์ก็บอกขึ้นมาว่ามิได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็เอะใจว่าเพราะเหตุไรถึงนอนไม่ได้ แต่ว่าอาก็ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนพ่อกับแม่นอนห้องข้างบนชั้น 4 ขา ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับบิดาว่ามันแปลกๆนะ เพราะอะไรห้องนั้นถึงนอนไม่ได้ อาจารย์ก็กล่าวว่าคงไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย

เรื่อง สยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ขา พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ในช่วงเวลานั้นเวลาราว 3 ทุ่มค่ะ พิมพ์อาบน้ำเตรียมนอนแล้วด้วยเหตุว่าเมื่อยล้ากับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนไปคะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูราวกับเพียรพยายามจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตกใจตื่นคะจับโทสับมาดูตรงเวลาเกือบจะๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์พูดว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แม้กระนั้นมิได้บอกอะไรออกไปเนื่องจากว่ามีความรู้สึกว่าอา หรือแม่คงมาเช็คว่าหลับไปรึยัง เช้าตรู่มาพิมพ์ก็ถามว่าเมื่อคืนคนไหนกันไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนในบ้านเป็นไม่มีคะ
อาไปนอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็มึนขาด้วยเหตุว่ามั่นอกมั่นใจมากมายว่าไม่ได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมขา ครั้งนี้หนักขึ้นด้วยเหตุว่าเหมือนพยายามดันประตู มีเสียงราวกับมีอะไรกระแทกประตู ราวกับต้องการจะเข้ามา เรื่องน่าขนลุก พิมพ์กลัวค่ะ ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟมอง ได้แต่นอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์อย่างนี้เรื่อยจนถึงครั้งคราวพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนนี้เกือบจะไม่ได้นอนเลย
ต่อไปครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มไม่ค่อยสบายใจที่จะอยู่ที่นี่คะ ประกอบกับว่าเจ้าของอาคารเขาอยากได้ตึกคืน คือตอนแรกที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะจะให้ลูกชายอยู่ แต่ว่าเพราะเหตุว่าเกิดเหตุไม่ค่อยบวกกับคนใดกันมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาจึงตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยลำบากคะเนื่องจากว่าของน้อย แต่อาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของใช้ส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าเรื่องคืนนั้นที่บิดาลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูก็พูดว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาพบกับตัว ช่วงแรกครูบาอาจารย์มีความเชื่อแบบครึ่งค่ะว่าผีมีจริงหรือไม่มีจริง บิดาพูดว่าวันนั้นกลับไปอยู่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหองอยู่ต่อจากบันได้เลยจ้ะ ครูบาอาจารย์เหนเงาผู้หญิงผิวสีดำ ดำมากๆผมยาวปิดหน้า

เรื่องสยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงปากทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ขา พ่อของพิมพ์ชอบสะสมพระ) ครูก็ตระหนกตกใจนะคะแม้กระนั้นก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านสตรีคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) เราได้ฟังประเด็นนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยจ้ะ พวกเราเคยไปปฏิบัติงานกลุ่มบ้านพิมพ์ขณะที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่อาคารนั้น แม้กระนั้นไปกลางวันแล้วอยู่แค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยค่ะ เราคิดว่าที่พ่อพิมพ์เหนเพศหญิงคนนั้นอาจจะด้วยเพราะครูมีเซ้นถึงได้พบกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเหมือนที่ผู้อื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยจ้ะ อยู่เพียงแค่ชั้น 1 และจากนั้นก็ขึ้นมานอนชั้น 2 แค่นั้นจริงๆอาจเพราะเหตุว่าอาทราบความเป็นมาตรงนี้เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้เราฟังก็มีเท่านี้ค่ะ พิมพ์การันตีว่าเปนเรื่องจริงที่เจอเองกับตัว บกพร่องอะไรจำเป็นต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่านี้ให้แม่ฟังขา แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจกลัวว่าลูกสาวจะเจออะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำกุศลขา หลังจากนั้นพิมพ์ก็หลับมิได้สบายขึ้น แม้กระนั้นเสียงแคะประตูกับเสียงราวกับคนกระแทกประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดวันตลอดคืน รวยแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งขา ด้วยเหตุว่าร้านค้าเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนเพียงแค่นั้น
นึคือว่ามืดค่ำสุดๆแล้ว ปกติถ้าเกิดลูกค้าไม่ได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านค้าแล้วขา อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะลุง มืดค่ำสุดก็ไม่เกิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึป่าวประกาศ ลุงเอ็งก็โต้แย้งขา จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้านค้า ด้านในมีหญิงผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็มิได้พูดอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เพราะว่าแฟนอามีความไม่ดีเหมือนปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบขาไม่ยินยอมเล่าอะไรให้ฟัง อาจารย์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึป่าว
ไม่มีอะไรหรอก ถัดมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงค่ะ พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะเหตุว่าห้องของเทอกว้าง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูทีวี แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยขา ปรุงอาหาร อากับแฟนจะอยู่ชั้นล่างมองร้านเกม ส่วนครูทำงานกลับดึกดื่นขา ระหว่างที่พิมพ์ดูทีวีอยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีลักษณะอาการแปลกๆคะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องข่มขู่ พิมพ์เหนก็มึนงงว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์ก็เลยเรียกแมวให้กลับมานั่งด้านข้างคะ
แต่มันไม่ยอมมายังคงจะร้องข่มขู่แล้วทำท่าทางเสมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วพูดว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องทำไม เพราะเหตุว่าภายนอกก็ไม่มีใครเลยจ๊ะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีแค่พิมพ์กับแมว ในเวลานั้นเองพิมพ์ก็ไม่ได้คิดอะไรขาเนื่องจากว่าคิดว่าลูกแมวอาจจะยังไม่คุ้นรึประกาศ แต่ว่าก็ไม่ใช่ครั้งเดียวคะที่แมวออกอาการแบบนี้ บางโอกาสแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงราวกับว่ามีคนใดไล่มัน ถึงแม้ว่าก็ไม่ใครกันแน่ขา พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางคราวพิมพ์จะต้องเปิดไฟอีกทั้งชั้นเพื่อลดความน่าสยองขา
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เสมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แม้กระนั้นโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแม้กระนั้นเอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปยาวนานหลายวันเลยค่ะ พิมพ์บอกว่าแน่ใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งหมด แต่ถามคำถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่สามารถที่จะอธิบายเรื่องนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงค่ะ
เหตุก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยจนถึงพิมพ์เคยชินทั้งยังเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนภายในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งความจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนค่ะ ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ว่าก็จะบอกว่าร้านจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่บ้านขา อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาตรงเวลา 7 ปีค่อนข้างสนิท ลูกค้าที่มาเล่นส่วนมากเปนขาประจำขา วันนึงที่พิมพ์ซื้อของหวานข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามคำถามว่าเปนอย่างไรอยู่ได้ไหม
ธรรมดาดีไหม พิมพ์ก็งงเต็กแม้กระนั้นก็ตอบไปว่าค่ะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกดีแล้วๆแกก็พูดว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังแกพิมพ์ได้หรอก เหตุเพราะร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าคนจีนแก่ๆ2 คนคะ บางครั้งที่ไปซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้าแกชูของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นสตรีตัวเล็กนะคะแต่ว่าเทอมีความเอื้อเฟื้อกับทุกคนมาก ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย